Soms zijn het niet de spectaculaire luchten die de grootste indruk maken, maar juist de stille momenten daartussen. Op een rustige, frisse ochtend stond ik op een kiezelsteenpad in de uiterwaarden van Oosterbeek, gemeente Renkum. Het was nog vroeg en de wereld om me heen leek in zachte stilte te ademen. De lucht kleurde subtiel in plaats van uitbundig, maar voor mij was het moment bijzonder en onvergetelijk.
In die tijd verbleef ik enkele weken in PDC De Herberg om op adem te komen. Daar, in de nabijheid van de uiterwaarden Oosterbeek, herontdekte ik mijn liefde voor fotografie. Natuurlijk had ik in moeilijke tijden mijn camera niet helemaal weggelegd, maar juist hier leerde ik opnieuw wat fotografie mij gaf — en soms kostte. Het bracht me beelden, rust, focus en een hernieuwde waard waardering voor het moment zelf. Sindsdien trek ik er weer vaker vroeg op uit, altijd op zoek naar dat ene bijzondere licht.
Die ochtend stond ik dromerig achter mijn statief. Met zorg koos ik mijn compositie en wachtte geduldig op het perfecte moment waarop het licht precies goed viel over de uiterwaarden. De zonsopkomst brak misschien niet door met felgekleurde luchten, maar voor mij was dit een persoonlijk wow-moment . Elke klik van de sluiter voelde als een bevestiging: ik doe weer wat ik liefheb, en dat maakt elke opname in de uiterwaarden van Oosterbeek waardevol.
Bekijk meer foto’s via de link, die net als deze foto, in mijn portfolio ‘Er tussen in‘ staan.