Over rust vinden, dromen en het water dat gedachten meeneemt
Iedere dag lijkt het leven sneller te gaan. Zelfs vóór zonsopkomst is het al druk op de snelweg. Het geraas van motoren, het constante gezoem van vrachtwagens en het haastige verkeer laten weinig ruimte voor stilte. Overal is lawaai, daardoor lijkt het of ongeduld de nieuwe standaard is geworden. Het ik-gevoel regeert. Juist daarom geldt: als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je ook geen aandacht geven aan een ander.
Even op adem komen aan zee en water is voor mij het antwoord. Het ruisen van de golven, de zilte lucht en het open uitzicht geven mij ademruimte. Terwijl ik naar de Noordzee, Oosterschelde of Westerschelde kijk, laat ik mijn gedachten wegzinken in het water. Een zee van gedachten die langzaam rustiger wordt. Hier is geen haast, bovendien vertelt het ritme van de natuur mij dat vertraging niet alleen mogelijk, maar ook nodig is.
Even stilstaan in beeld
Fotograferen is voor mij meer dan een passie. Daarbij is het ook een manier om mentaal op te laden. Door een medische diagnose en de lichamelijke klachten die daarbij horen, kost het mij vaak dagen om na een avond fotograferen weer op kracht te komen. Toch is het dat waard. In die momenten aan het water, met mijn camera in de hand, voel ik de spanning wegebben, waardoor de stilte bijna tastbaar wordt.
De beelden in deze serie brengen dat gevoel terug:
- Dishoek, Walcheren – een simpele foto van strand, zee en een zonneharp vlak voor zonsondergang. De horizon lijkt eindeloos, net als mijn gedachten, terwijl de tijd even lijkt stil te staan.
- Strand bij Burgh-Haamstede – Palenrij op het strand bij Burgh-Haamstede. Even uitwaaien. Soms wil je gewoon instappen en wegvaren, kortom: even niets aan je hoofd.
- Vuurtoren bij Hellevoetsluis – een lange sluitertijd maakt het water glad als glas. Even met je voeten in het water staan, en de tijd vergeten.
- Domburg strand – schuim op het zand, een kalme zee en dromerige wolken. Alsof de onrust wordt weggeblazen en je letterlijk op adem komt aan zee en water.
De natuur als medicijn
Even bijkomen, op adem komen en genieten van de schepping: dat is mijn manier van herstellen. Hier, tussen de vergezichten van de Grevelingen, Haringvliet en Oosterschelde, verdwijnen de scherpe randjes van het bestaan. Ik voel hoe de wind mijn hoofd leegmaakt, daarmee ruimte gevend aan nieuwe gedachten.
De natuur nodigt uit tot dromen en loslaten. Wanneer ik fotograferend aan het water sta, vergeet ik het lawaai, de haast en de ongeduldige wereld. In plaats daarvan vind ik stilte, schoonheid en troost. Uiteindelijk weet ik: Even op adem komen aan zee en water geeft mij de energie om door te gaan.
Wat aan je muur hangt, voel je in je huis
Wil je zelf een stukje van deze rust in huis halen? Een print van deze foto’s is verkrijgbaar via mijn shop op Werkaandemuur. Breng kust, horizon en stilte naar je eigen muren — zo beleef je, elke dag weer, het gevoel van even op adem komen aan zee en water.